J-Bay it is!

Ja mensen, waar ik van velen al aardig vaak de vraag heb gehad ‘ga je nog een reisblog bijhouden?’, is hierbij hun antwoord. Geen idee wanneer en of ik er weer een nieuw verhaal op ga zetten, maar ik had de tijd dus ik heb maar even een poging gedaan tot een soort van samenhangend verhaaltje van de 2 reisdagen en de 1e dag in Jeffrey’s Bay. Veel leesplezier!

Zondag 14 januari & Maandag 15 januari
Zondag ochtend om 5:15 begon het grote reis feest. Om 5:15 vertrok ik namelijk naar Schiphol. Na afscheid te hebben genomen van pap, mam en Moniek, begon officieel het grote avontuur. Om 10:15 ging mijn 1e vlucht, naar Kaapstad. Na zo’n 11 uur en 20 min in het vliegtuig, landden we eindelijk om half 11 lokale tijd (in NL was het toen half 10) ’s avonds op de luchthaven van Kaapstad. Hier begon het grote wacht feest. Ik moest namelijk vanaf half 11 ’s avonds tot 6 uur ’s ochtends wachten op mijn volgende vlucht naar Port Elizabeth.

Nu zou je denken, ach, een luchthaven is bijna 24/7 druk en gaat altijd door. In Kaapstad gaat dat blijkbaar net iets anders. Blijkbaar vliegen er ’s nachts geen vluchten dus de hele vluchthaven was zo goed als leeg. Denk dat er ongeveer 15 andere verdwaalde reizigers waren die ook aan het wachten waren. Wel was er heel veel personeel en de helft deed eigenlijk niks. Beetje rondje lopen, beetje met andere collega’s praten en zag dr zelf nog een stuk of 5 in een hoekje op stoelen slapen.
Nadat ik de grote zoektocht naar een wachtkamer op had gegeven, (ik had namelijk al 3x op en neer van de 1e tot de 3e verdieping en weer terug gelopen. Dit betekend: 3x 3 roltrappen op en af met een aardige grote en zware koffer, een zeer volle, grote handbagage tas en een laptop tas. Elke roltrap was dus een aardige struggle) besloot ik maar met mn koffer en 2 tassen op een stoeltje te gaan zitten. Even later kwamen 2 bewakers naast me zitten en begonnen een gesprek met me en hebben ze mij de wachtkamer aangewezen. Deze was helemaal leeg met 3 grote comfortabele banken en een hele grote tv met voetbal. Dat was de ruimte waar ik me de komende paar uren zou gaan vermaken.

Na een uurtje of 2 te hebben geslapen, vond ik het wel weer tijd voor een rondje om te kijken of er al wat meer leven in zat. Maar alles was nog zo dood als een paar uur geleden, dus maar weer terug naar de wachtkamer.

Om 5:55 uur ging mijn vlucht en om 10 voor 4 kwam er dan eindelijk personeel voor de incheckbalie en kon ik inchecken en eindelijk mijn koffer weer afgeven. Hierna mocht ik door de douane. Dit stelde helemaal niks voor. Ik had nog 2 flesjes water, deze konden gewoon mee en mn tas kon er gewoon los in 1x door heen zonder mijn laptop en fotocamera en vloeistoffen eruit te halen. Dat ging in Schiphol wel anders haha.
Na eventjes wachten mocht ik in een mooi klein vliegtuigje. Deze had 2x 2 rijen van 2 stoelen naast elkaar. Met een aardige schommelende landing door de harde wind, was ik dan eindelijk om 7:30 in Port Elizabeth.

Hier werd ik opgehaald door een man die even met mij op mijn vrijwilliger coördinator wachten. We reden alvast naar het tankstation waar ze afgesproken. Na een half uurtje kwam hij eraan. De naam van deze beste man is Ntsiko en ik kan nog steeds zijn naam niet normaal uitspreken, maar scheelt dat hij ook mijn naam niet echt kan uitspreken dus staan we quitte. Niemand kan trouwens tot nu toe mijn naam uitspreken. Meestal wordt het een combinatie van A-lynn, Elly of gewoon ‘you are the new volunteer, right?’

Maar terug naar Nstiko, samen met hem rijd ik in ongeveer een uur naar mijn bestemming voor de komende maand, namelijk Jeffrey’s Bay a.k.a. J-Bay. In de auto verteld hij mij vanalles en nog wat over het project, de plek waar ik verblijf, hoe alles werkt en de planning. Ik dacht namelijk dat ik dezelfde maandag al moest beginnen met het vrijwilligerswerk maar dit is pas woensdag. Dus heb ik de komende paar dagen nog even mooi de tijd om te settelen, te acclimatiseren (verder is er niks mis mee met elke dag zon en zo’n 25-33 graden) en bij te slapen. Want ik was aardig moe na deze lange reis.


Dinsdag 16 januari
Vandaag eerst even uitgeslapen en daarna naar het hostel gelopen waar ik kan ontbijten. Ik zit namelijk in een apart vrijwilligershuis. Het huis hoort wel bij het hostel maar zit er ongeveer 20 meter van het hostel af. In dit huis hebben wij gewoon ons eigen keukentje, woonkamertje, een badkamer en 3 slaapkamers met elk 2 bedden. In het hostel slapen alle backpackers, maar er is ook een receptie, een bar waar je drinken en eten kan halen of gewoon kan zitten aan de tafels, een aparte keuken waar je zelf je dingen kan maken en met een mooi grote tuin/terras met uitzicht op het strand. Het hostel zit namelijk letterlijk op het strand. Als je aan de achterkant door de poort gaat dan sta je op het strand, dus dit is heel fijn. Bij de bar kan ik elke dag mijn ontbijt en avondeten bestellen. Tot nu toe is dat meestal ’s ochtends een bak met yoghurt, muesli en fruit. ’s Avonds is er elke avond wat anders te eten en hiervoor moet je je inschrijven, als je bijvoorbeeld die avond niet dat gene wilt eten, hebben ze altijd pizza’s die je kan eten. Gisteren stond er ‘Chicken a la king’ op het bord. Dit bleek aaardig scherpe kip met rijst te zijn. Vanavond is het Mexican Fiesta in buffetvorm, dus zelf opscheppen.

Ook ben ik vandaag even naar het strand geweest, het waaide daar aaardig hard, maar het was een mooi groot strand met aardig wat golven in de zee.

De 2e vrijwilliger is ook net gekomen. Haar naam is Daphne, is even oud als mij en komt uit Brazilië en blijft is hier 2 weken. Ze heeft denk ik een 2x zo grote koffer dan mij en ze blijft dus 2 weken en ik blijf 3 maanden in Zuid-Afrika dus dat vind ik op zich al een aardige prestatie haha. Verder is het een aardig meisje en gaat ze hetzelfde vrijwilligersprogramma als mij doen.

Nog wat dingen waar ik vandaag ben achter gekomen:
1. De kraan met de blauwe stip komt warm water uit & de kraan met rode stip komt koud water uit. Helaas kwam ik hier pas achter nadat ik net een koude douche had gehad, omdat ik de rode kant helemaal had open gezet in de hoop dat hij ooit nog warm werd.
2. Als je je voeten niet insmeert, verbranden ze (klinkt logisch, is logisch, vond ik op het moment van insmeren blijkbaar niet logisch)
3. Na gisteren de hele dag problemen te hebben gehad met alle hekken, codes van de hekken en de deuren, snap ik eindelijk hoe alles werkt! Heb namelijk gisteren al een keer 10 minuten bij de poort moeten staan omdat ik dat ding niet open kreeg en moest toen wachten tot iemand toevallig langs kwam lopen om mij het uit te leggen. Dus ben blij dat ik mezelf (hopelijk) vanaf vandaag niet meer ergens op ga sluiten.

Dit was ongeveer de samenvatting van de 1e 3 dagen, geen idee wanneer er weer een verhaal komt, maar daar komen jullie vanzelf wel achter