Bye bye Jeffreys Bay

Van 15 januari tot 12 februari heb ik in het mooie Jeffreys Bay mogen leven. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin gehad en vond het erg jammer dat ik deze plek moest verlaten.

Island Vibe
Het voelde als een thuis, alle vrijwilligers konden goed met elkaar en we hebben veel leuke dingen met elkaar gedaan. Het personeel van Island Vibe was ook super aardig en vriendelijk. Zo was er een vrouw die elke ochtend achter de bar stond als wij ons ontbijt gingen eten. Elke ochtend begroetten wij haar en op een dag kwamen we in een gesprek en kwamen we erachter dat haar zoon even oud als ons is en maakte ze de opmerking dat ze onze moeder had kunnen zijn. Sindsdien noemden wij haar altijd ‘Mom’. Dus als wij het hostel inkwamen en zij al achter de bar stond, begroette iedereen haar met ‘goodmorning mom!’ en begroette zij ons terug met ‘goodmorning my children!’. Als dan ons ontbijt was klaargemaakt riep ze ‘children, your breakfast is ready!’.
Onze vrijwilligercoördinater Nstiko noemden wij (the) Uncle, ook dit is tot stand gekomen nadat we een tijdje met hem aan het praten waren en hij zei dat wij hem moeten beschouwen als een soort oom waar wij terechtkunnen als we ergens mee zitten of iets willen melden.
Ook hebben we veel plezier gehad met het barpersoneel. Elke avond waren we te vinden in het hostel en speelden we bijna altijd 1 of soms meerdere potjes beerpong. Als het dan een avondje rustig was in het hostel en het barpersoneel had niet heel veel te doen, speelden ze een potje of meerdere potjes met ons mee. Ook hebben we heel veel tafelvoetbal gespeeld en af en toe een potje gekaart.
Moses en Selgyn: soort van onze taxichauffeurs, zij brachten ons altijd overal naar toe, naar de kleuterschool, als we boodschappen gingen halen, etc. Ook zijn we een keer een weekendje weg geweest en is Selgyn met ons het hele weekend mee geweest en heeft hij ons overal naar toe gereden en de mooiste plekjes laten zien.
Kortom, al het personeel van Island Vibe was super vriendelijk en behulpzaam en altijd in voor een grapje, ik heb, samen met de 4 andere vrijwilligers, heel veel lol en plezier met ze gehad.


Activiteiten
Tijdens deze 4 weken in Jeffreys Bay heb ik ook nog een aantal dingen ondernomen. Zo ben ik in de eerste week met Daphne en Moses gaan suppen. Hierbij sta je op een soort surfboard en beweeg je je voort met een peddel. Dit was best leuk om te doen, maar er was die dag een aardig wind dus soms het was aardig moeilijk om vooruit te komen, maar we hebben aardig wat lol gehad met zn allen.

De zondag van mijn eerste week in Zuid-Afrika zijn Daphne en ik ook nog naar een braai (bbq) geweest die door de locals werd georganiseerd. Dit werd georganiseerd vanuit Island Vibe en we zijn er met een groep van 10 mensen naar toegegaan. We hebben met z’n allen een bedrag verzameld en daarvan gingen de locals het vlees voor ons klaarmaken op de braai. Ook was er de hele avond muziek en hebben we aardig wat macarena’s gedaan. Het eten ging overigens niet met een eigen bord en bestek, maar het werd gewoon op een dienblad gelegd en je pakte gewoon je kippenvleugel en at die uit de vuist op. Aan het einde van de avond gaf 1 van de locals nog een bedankwoordje voor ons. Hij was heel blij dat wij waren gekomen zodat wij konden zien hoe het ook in de krottenwijken kan zijn, ipv alleen maar geweld en misdaad waar krottenwijken meer bekend om staan. We hebben met zijn allen een leuke avond gehad en het was interessant om te zien en mee te maken hoe een braai bij de echte locals gaat. Dit gebeurt namelijk iedere zondag en wie er wilt komen, kan komen.

In het midden van de 2e week besloten Daphne, Laura en ik dat het weer tijd was om iets te doen. Dus gingen we 2 uur lang paardrijden door duinen, op het strand en in de zee. Ik verwachtte eigenlijk dat dit een soort chille paardrijrit zou worden, maar niets bleek minder waar. Ik denk dat we namelijk 60-70% van de rit in draf hebben gereden en mijn paard ging er zelf nog even vandoor in galop. Dus dat was een aardig hobbelige rit. Ook hield mijn paard, als 1 van de enigste paarden, heel erg van water dus was ik ook zeiknat na deze rit. Maar ondanks dit alles was het wel echt een mooie rit met veel mooie uitzichten over de zee en de duinen.

Na weer een hele week bij de kleuterschool gewerkt te hebben was het in het weekend weer tijd voor een activiteit. Wij zijn met z’n vijven (de andere vrijwilligers waren in het begin van deze week aangekomen) naar Addo Elephant park gegaan samen met Selgyn, onze chauffeur en gids. Hier hebben wij onze eerste safari gedaan. Het park was echt super groot en we hebben de hele dag hierin rondgereden. We hebben heel veel olifanten gezien, maar ook zebra’s, buffels, een baviaan en nog wat andere dieren waar ik de naam niet meer van weet haha.

Tijdens mijn 3e weekend zijn we een weekendje weg geweest. Helaas vertrok Daphne op de vrijdag al, dus zijn we met zijn vieren gegaan. Ook ging Selgyn weer mee, die ons weer overal naar toe reed en ons allerlei feitjes vertelde tijdens de rit. We vertrokken zaterdag ochtend al vroeg want om 10 uur stond namelijk onze eerste activiteit gepland. Dit was bungeejumpen van de hoogste brug van de wereld… Na een rit van ongeveer 1,5 uur kwamen we daar om 9 uur aan. Eerst moesten we een soort van ons leven wegtekenen en daarna moesten wij ons wegen en kregen we ons gewicht en een ander nummer op ons hand geschreven. Daarna moesten wij een soort harnas aantrekken waar dan het touw aan vast kwam te zitten. Hierna gingen we nog even kijken op een uitzichtpunt hoe de groep voor ons van de brug afsprongen. Laura, Pedro en ik gingen alleen springen, Clara en Selgyn gingen niet springen maar gingen wel met ons meelopen naar de brug en de bungeejump plek. Om 10 uur moesten wij ons weer melden en liepen we met de rest van de groep naar de brug. De weg naar het platform waar we gingen springen was ook niet geheel ontspannend. Je liep namelijk op 216 meter hoogte op een vloer van metaal waar je heel goed door naar beneden kon kijken en ondertussen bewoog dit allemaal ook nog een beetje maar dat hoorde zo zeiden ze. Dus het was voor ons allemaal een kwestie van goed aan de railing vast en vooral naar voren blijven kijken en niet naar beneden. Na deze fijne korte wandeling kwamen we aan op het platform waar het allemaal ging gebeuren. Na een korte uitleg kreeg ik het goede nieuws te horen dat ik als allereerste mocht, niet alleen van onze groep vrijwilligers, maar van de hele groep die er was, top. Ik mocht dus gelijk door naar het gedeelte waar ze je voeten aan elkaar vastmaken en er een touw aan vastmaken en niet veel later stond ik al met mijn tenen over het randje en keek ik een aardige diepte in. Een paar seconden later moest ik mijn armen spreiden, riepen de mannen die mij begeleidden ‘one, two, three bungee!’ en sprong ik van de hoogste brug ter wereld af. De eerste seconde na de sprong is aardig eng, maar daarna is het echt gaaf. Je gaat echt met een hele grote snelheid naar beneden, maar dat heb je niet heel erg door als je aan het vallen bent. Na een paar keer op en neer gestuiterd te hebben, komt er een mannetje naar beneden met een touw en die helpt je weer overeind en wordt je weer omhoog gehesen, terug naar het platform. Ondanks dat het toch misschien ergens wel een beetje spannend was voor de sprong, ben ik wel echt super blij dat ik het gedaan heb en kan ik nu met trots zeggen dat ik van de hoogste bungeejumpbrug van de wereld heb gesprongen. Natuurlijk heb ik hier ook bewijs van, namelijk in de vorm van aardig wat foto’s, een t shirt en natuurlijk het filmpje dat ik spring.
Na deze gebeurtenis zijn we doorgereden naar Tsitsikama National park. Dit is een heel mooi natuurpark waar een restaurant is, heel veel wandel en hike routes, mountainbike routes en je kunt er ook kanoën en raften etc. Hier hebben wij eerst geluncht en hebben we daarna een hike route gedaan naar een waterval van 3 km. Over het algemeen doe je in Nederland niet heel erg lang over 3 km maar hier deden we over 3 km heen en 3 km terug 4 uur. We hebben namelijk gelopen (en soms gesprongen en geklommen) over hele grote stenen, zijn door hele smalle bospaadjes gelopen en soms aardig steile kleine heuveltjes opgelopen. Ook was het die dag suuper warm dus iedereen zag heel erg uit naar het einde van de hike waar de waterval was. De waterval was heel mooi en groot en kwam uit in een klein soort meertje waar je in kon zwemmen. Het water was alleen wel echt heeel koud maar dat was ook wel even lekker om af te koelen. Hierna zijn we weer hetzelfde pad helemaal teruggelopen en zijn we doorgereden naar onze slaapplek voor de nacht, een ander hostel van Island Vibe in Plettenberg Bay. Hier hebben we nog een kleine braai gehad als avondeten en daarna zijn we allemaal vroeg naar bed gegaan want iedereen was kapot van de hele dag.
De volgende ochtend mochten we een beetje uitslapen en zijn we gaan ontbijten in een restaurantje in de buurt. Hierna zijn we naar de krottenwijken gereden naar een speciale wijk waar de Rasta’s wonen. Hier hebben wij een Rasta tour gedaan die werd gegeven door een gids die hele lange dreadlocks had, zo lang dat een deel ervan gewoon op de grond lag. Bijna elk huis heeft daar wel zijn eigen wiet of marihuana plant in de tuin staan en iedereen rookt daar bijna constant wiet en dat kon je ook wel ruiken. Hierna zijn we doorgereden naar Monkeyland en hebben we daar ook weer een tour gedaan. In Monkeyland lopen de apen namelijk gewoon los en loop je dus letterlijk tussen en naast de apen. Er waren heel veel verschillende soorten apen en je moest soms echt oppassen waar ze waren en of ze je in de gaten hielden. Ze vinden namelijk voorwerpen die schitteren erg interessant en kunnen het proberen om deze van je af te pakken, dingen als flesje water, camera, mobiel, etc. Dus ons werd al verteld dat we deze dingen goed vast moesten houden of in je tas stoppen. Dus ik liep met mijn lege flesje strak onder mijn arm gedrukt tussen de groep en natuurlijk werd ik als enigste van de hele groep besprongen door een aap. Van de een op de andere moment had ik opeens een aap aan mijn arm hangen die mijn flesje water wilde afpakken. Dit is hem trouwens natuurlijk niet gelukt haha. Na Monkeyland zijn we weer teruggereden naar Jeffreys Bay en waren we allemaal aardig uitgeput van dit weekend.

Ondanks dat ik maandag nog aardig moe was van het afgelopen weekend, heb ik toch nog met Pedro (nadat wij klaar waren bij de kleuterschool) geholpen bij een recycling project in de townships. Elke maandag vind dit plaats, ’s ochtends is het bedoeld voor de ouderen (senioren, de mensen die al gepensioneerd etc zijn) en ’s middags voor de kinderen (zodat deze ’s ochtends eerst naar school kunnen en ’s middags dit kunnen doen). Het doel is om de krottenwijken schoner te krijgen. De kinderen en ouderen verzamelen dan per persoon zoveel mogelijk plastic. Dan komen ze dit, vaak in grote zakken, brengen naar het verzamelpunt. Hier wordt dit gewogen en aan de hand van het gewicht worden er punten gegeven, ze noemen dit Mula’s. Als je dus veel plastic hebt verzameld dan krijg je dus veel Mula’s. Hierna wordt al dit plastic gesorteerd op verschillende soorten plastic. Dit gebeurt door vrijwilligers. Het kind die het plastic heeft verzameld en dus een bepaald aantal Mula’s heeft ‘verdiend’, kan dan naar een soort klein huisje gaan waar hij dingen kan ‘kopen’ van het aantal Mula’s die hij heeft, of hij kan het sparen en zo bijvoorbeeld een keer iets groters kopen. In dit huisje staat vanalles, van kroppen spinazie, toiletpapierrollen, boekjes voor 1 Mula tot een fiets voor 400 Mula. Ook kunnen ze schooluniformen kopen en bijbehorende sokken en schoenen. Mijn taak was om het kind op te vangen die in het huisje binnenkomt met een blaadje waar dan op staat hoeveel Mula ze te besteden hebben. Meestal was dit rond de 5-15 Mula per kind. Het kind mag dan zelf uitkiezen wat ze allemaal willen, maar vaak moet je ze wel even helpen en dingen aan wijzen die handig kunnen zijn, bijvoorbeeld een potlood of een boekje oid. Het was leuk om hierbij een keer te helpen en het is echt een goed project en idee om dit te organiseren in de townships. Er ligt namelijk overal heel veel troep en rotzooi en hierdoor wordt het toch nog allemaal een beetje schoner.

Tijdens mijn 4e en dus laatste weekend hebben we het een beetje rustiger aan gedaan. We hadden had plan om te gaan quadbiken door de duinen maar dit hebben we uiteindelijk toch niet gedaan. De zaterdag hebben we eigenlijk vooral beetje rondgehangen in het hostel en hebben Pedro en ik nog kort even gesurft, ik wilde namelijk nog graag even 1 keer surfen voordat ik naar Mossel Bay ging waar ik vrijwilligerswerk ga doen met kinderen die surfen. Voor de rest hebben we nog een beetje buiten in de zon gelegen, met anderen mensen gepraat en heb ik grotendeels mijn koffer ingepakt want maandag ochtend ging ik vertrekken naar mijn volgende project. Die avond hebben we ook nog, vrij onverwachts, de mooiste zonsondergang ooit gezien. We liepen van ons huisje naar het hostel voor het avondeten en de lucht was echt suuper mooi gekleurd. Dus besloten we eerst even de zonsondergang te gaan bekijken en hebben we daarna avond gegeten in het hostel. De zondag besloten wij om te gaan sandboarden. Dit is snowboarden maar dan op zand in de duinen. We gingen eerst naar een lage duin om een beetje te wennen, dit ging opzich nog aardig goed. Daarna gingen we naar een hoge duin die aardig steil was dus daar ging je aardig hard van af. Dus ook als je tijdens het sandboarden valt, gaat dat aardig hard, en dat heb ik ook een aantal keren mogen ervaren. Hierna gingen we nog een paar keer zittend op het board eraf en sommigen zijn er ook liggend afgegaan. Het was echt leuk om te doen en misschien dat ik dit nog wel een keer ga doen als ik in Mosselbay ben.


Eindelijk komt er nu dus een einde aan deze (veelste) lange blog waarin ik heb geprobeerd alle activiteiten die ik naast de kleuterschool heb gedaan in Jeffreys Bay te vertellen. Ondertussen zit ik alweer in mijn 2e week van het surfersproject in Mossel Bay. Dit is totaal iets anders dan wat ik in Jeffreys Bay deed, maar ook hier heb ik het naar mijn zin. Ook hier komt (ooit, geen idee wanneer precies) waarschijnlijk wel weer een blog over over hoe mijn dag hier eruit ziet en wat ik hier allemaal doe en meemaak. Maar deze blog is voor nu wel lang genoeg dacht ik zo.

Dusss groeten vanuit het (bijna altijd) zonnige Mossel Bayy!

Ps. op de 1 of andere manier wilden niet alle foto's laden, dus staat hier het deel dat wel lukte en op facebook staan alle fotos!